sadownicze rośliny
 
Encyklopedia PWN
sadownicze rośliny, drzewa i krzewy owocowe,
wieloletnie rośliny uprawiane (w sadach, gajach i na plantacjach) w celu uzyskania owoców jadalnych.
Spośród licznych roślin sadowniczych w Polsce uprawia się gł.: jabłonie, grusze, śliwy, wiśnie, czereśnie, morele, brzoskwinie, orzechy włoskie, leszczynę, agrest, porzeczki, maliny, a ostatnio także borówkę wysoką; do roślin sadowniczych zalicza się też truskawki, chociaż są to byliny; w zależności od wysokości pnia rozróżnia się: drzewa owocowe krzaczaste, niskopienne, półpienne lub wysokopienne. W nowoczesnym sadownictwie przeważa uprawa form niskopiennych — wydajniejszych i łatwiejszych do pielęgnacji i zbioru. Pod względem siły wzrostu dzieli się drzewa owocowe na karłowe (słabo rosnące), półkarłowe i silnie rosnące; w każdej z tych grup można wyprowadzić drzewa o różnej wysokości pnia, najczęściej jednak drzewa półkarłowe lub karłowe mają formę krzaczastą lub niskopienną. Już w szkółce, a następnie w sadzie formuje się koronę drzewa, a potem odpowiednio pielęgnuje (cięcie drzew owocowych). Rozpowszechnioną dawniej koronę piętrową Gauchera, składającą się z 3 pięter konarów i z przewodnika, wypiera ob. korona bezpiętrowa lub luźnopiętrowa (jabłonie, grusze, czereśnie, morele, wiśnie).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia