saććidananda
 
Encyklopedia PWN
saććidananda
[sanskr. sat ‘to, co istnieje’, ćit ‘świadomość’, ānanda ‘szczęśliwość’],
w filozofii indyjskiej złożone pojęcie oznaczające ostateczną rzeczywistość i najwyższą prawdę;
wprowadzone przez przedstawiciela monistycznej wedanty Śankarę, którego zdaniem oddawało najgłębszą naturę brahmana — jedynego, wszechobejmującego bytu, który jest jednocześnie doskonale świadomy, bezosobowy, cechuje się pełnią szczęśliwości.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia