rzepak
 
Encyklopedia PWN
rzepak, właśc. kapusta rzepak, Brassica napus,
gatunek jednorocznej lub dwuletniej rośliny oleistej z rodzaju kapusta;
roślina wysokość do 160 cm, pokryta woskowym nalotem; łodyga rozgałęziona; liście dolne pierzastowrębne, górne lancetowate, obejmujące częściowo łodygę; do gat. zalicza się 2 podgat.: brukiew oraz rzepak, B. napus subsp. napus, jednoroczną roślinę pochodzącą prawdopodobnie z Afryki i południowej Europy, powszechnie uprawiana w strefie umiarkowanej; bardzo podobny do rzepiku; pokrój krzaczasty, kwiaty barwy cytrynowożółtej lub białej, zebrane w luźne grona; owoc — łuszczyna (dł. 4–11 cm), z okrągłymi nasionami barwy czarnej lub czerwonawej, o zawartości 43–47% tłuszczu. Rzepak jest uprawiany od XVII w. w Europie jako roślina oleista; z nasion wyrabia się olej rzepakowy; makuchy stanowią cenną paszę; w Polsce uprawa rzepaku zajmuje ok. 90% areału roślin oleistych; wprowadzane są odmiany ulepszone, których nasiona mają obniżoną zawartość lub nie zawierają szkodliwego dla zdrowia kwasu erukowego; dostarczają one lepszego jakościowo oleju rzepakowego, również wartościowych makuchów; rzepak użytkuje się także jako roślinę pastewną (zielonki, kiszonki); rzepak ozimy ma duże wymagania glebowe i klimatyczne; plony 1,2–3,5 t z ha; w rejonach o surowych zimach uprawia się rzepak jary; plony 0,5–1,6 t z ha.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia