rokoko. Sztuka.
nurt artystyczno-literacki ukształtowany we Francji w XVIII w. w kręgu arystokratycznej kultury dworu Ludwika XV;
rokoko. Sztuka
Encyklopedia PWN
Nurt stylowy w sztuce europejskiej ok. 1720–ok. 1770, charakterystyczny zwłaszcza dla ornamentyki (opartej na motywie rocaille), architektury wnętrz i meblarstwa;
czasem pojmowany jako jedna z ostatnich faz baroku, nie zawsze dający się jednoznacznie oddzielić od późnego baroku. Powstał we Francji, gdzie — po stanowiącym wstęp do niego stylu regencji — wykształcił się jako styl Ludwika XV; rokoko było związane ze zwrotem kultury dworskiej od wzniosłego, pompatycznego, monumentalnego stylu Ludwika XIV do intymnego, bardziej prywatnego i swobodnego stylu życia wyrażającego się zmysłowością i wdziękiem, zamiłowaniem do natury, a także fantastyki i egzotyki (m.in. moda na chinoiseries i japońszczyznę), teatralnego świata baśniowo-arkadyjskiego, zabaw ogrodowych i karnawałów, frywolności i erotyki.
Ilustracje
Fragonard Jean-Honoré, Czytająca młoda dziewczyna , ok. 1776 — National Gallery of Art, Waszyngton.fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Fragonard Jean-Honoré, Huśtawka, ok. 1766 — Wallace Collection, Londyn fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Watteau Jean-Antoine, Odjazd na Cyterę, 1717–18 — Berlin, Pałac Charlottenburgfot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Poczdam, Pałac Sanssouci (Niemcy)fot. A. Czerny/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Schönbrunn, Wielka Galeria (Wiedeń) fot. Βsterreich Werbung/Trumler
Wies, wnętrze kościoła (Niemcy)fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Radzyń Podlaski, pałac Potockich fot. J. Puskarz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
