renta
ekon.:
[niem.< fr.],
renta
Encyklopedia PWN
1) Długoterminowe świadczenie pieniężne realizowane z funduszów ubezpieczeniowych (ubezpieczenia społeczne), składające się wraz ze świadczeniami w naturze na system zabezpieczenia emerytalnego pracowników i ich rodzin. W Polsce istnieją 3 główne rodzaje tego typu świadczeń: emerytura, renta inwalidzka i renta rodzinna. Emerytura (zwana dawniej rentą starczą) — świadczenie pieniężne przysługujące osobom, które osiągnęły wiek emerytalny i mają wymagany okres zatrudnienia. Renta inwalidzka — świadczenie przysługujące osobom zaliczonym do jednej z grup inwalidztwa; warunki nabycia prawa do renty inwalidzkiej i jej wysokość są zależne od przyczyny inwalidztwa (a zwłaszcza wyższa renta inwalidzka przysługuje z tytułu inwalidztwa spowodowanego wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową), grupy inwalidzkiej, od kategorii zatrudnienia. Renta rodzinna — świadczenie należne członkom rodziny (dzieciom, wnukom, rodzeństwu, małżonkowi i rodzicom) w przypadku śmierci żywiciela. System zaopatrzenia emerytalnego był w Polsce wielokrotnie reformowany.
2) Stały dochód uzyskiwany przez rentiera, np. odsetki od kapitału.
3) Renta ekonomiczna — wszelka długookresowa płatność, otrzymywana za wykorzystanie zasobu lub czynnika produkcji, która przekracza jego koszt alternatywny; czysta renta ekonomiczna — płatność za wykorzystanie zasobu, który ma zerowy koszt alternatywny (nie ma in. zastosowań); powszechna renta ekonomiczna — różnica między ceną zasobu a jego kosztem alternatywnym, gdy ten koszt nie jest równy zeru; renta gruntowa — forma renty ekonomicznej uzyskiwana przez właścicieli ziemi; przejawia się w 2 postaciach: renty różniczkowej I, czyli renty urodzajności, której podstawą uzyskiwania jest zróżnicowanie urodzajności gleby ze względu na warunki naturalne; renty różniczkowej II, czyli renty intensywności, której podstawą uzyskiwania jest zróżnicowanie urodzajności gleby ze względu na dokonane uprzednio inwestycje;
4) Renta konsumenta, nadwyżka konsumenta, korzyść odnoszona przez konsumenta z nabycia towaru po cenie rynkowej, różnica między ceną rynkową a ceną, jaką konsument byłby gotów zapłacić za towar nie rezygnując z jego konsumpcji.
