regencja
 
Encyklopedia PWN
regencja
[łac.],
rządy opiekuńcze — sprawowanie władzy przez upoważnioną osobę (regenta) w okresie małoletności, choroby lub dłuższej nieobecności w kraju prawowitego władcy;
wykonywali je najczęściej krewni władcy (stryj, matka, wuj) lub jego żona; w Polsce XVI–XVIII w. aż do wyboru nowego króla regencję sprawował prymas, jako interrex.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia