redundancja
inform.:
[łac.redundantia ‘nadmiar’],
redundancja
Encyklopedia PWN
1) miara nieefektywności kodowania; w teorii informacji — różnica między średnią długością słowa kodowego a entropią źródła informacji, zwykle wyrażana w bitach (normy ISO zalecają używanie w takim przypadku nazwy szanon); stosowanie kodów o dużej redundancji powoduje nieefektywne wykorzystanie przepustowości kanału lub pojemności pamięci, ale pozwala na odczytanie zapisanej informacji nawet w przypadku wystąpienia błędów.
2) nadmiarowość stosowana zazwyczaj w celu uzyskania odporności na awarie sprzętowe; np. w sieciach komputerowych redundancja polega na zapewnieniu dodatkowych połączeń, tak aby uszkodzenie jednego połączenia nie uniemożliwiło prawidłowego funkcjonowania całej sieci; także w komputerach stosuje się redundancję, np. instalując dodatkowe zasilacze lub wentylatory, a w zastosowaniach, w których jest wymagana szczególna niezawodność — również pamięć, procesory lub magistrale.
