radionawigacja
nawigacja prowadzona przy wykorzystaniu linii pozycyjnych uzyskanych z pomiaru parametrów fal radiowych i informacji otrzymanych z odbiorników radionawigacyjnych i radionamierników.
[łac.],
radionawigacja
Encyklopedia PWN
Metody radionawigacji umożliwiają określenie pozycji na podstawie 2 lub więcej radionamiarów na różne radiolatarnie lub radiostacje, z namiaru i odległości do jednej radiolatarni, z 3 i więcej odległości od różnych satelitów (stosowana w nawigacji satelitarnej, np. GPS) oraz z różnicy odległości od 2 lub więcej radiolatarni. Używana jest także metoda określania pozycji za pomocą tzw. radionamiarów obcych, czyli radionamiarów z miejsc poza statkiem na nadajnik statkowy, przekazanych drogą radiową. Jeden radionamiar wyznacza tylko kurs na radiolatarnię, co w nawigacji lotn. wykorzystuje się do określania kierunku na lotnisko (wyposażone w radiolatarnię). Do wyznaczenia linii pozycyjnej, będącej nakazanym kursem, służą radiolatarnie jednokierunkowe. Metoda radionawigacji polegająca na pomiarze różnicy odległości jest stosowana w tzw. hiperbolicznych systemach radionawigacyjnych. Do radionawigacji zalicza się też nawigację prowadzoną za pomocą urządzeń radiolokacyjnych (radarów).
