radiogalaktyki
 
Encyklopedia PWN
radiogalaktyki
[łac.-gr.],
zwykle masywne galaktyki eliptyczne będące silnym źródłem nietermicznej emisji promieniowania radiowego (radioźródła).
Emisja radiowa pochodzi z małego obszaru leżącego w granicach galaktyki opt. i 2 obszarów rozmytych, rozciągających się daleko po obu jej stronach. Źródło centralne bywa początkiem strugi łączącej je z jednym lub obydwoma obszarami bocznymi. Jasności radiowe radiogalaktyki są znacznie większe od ich jasności optycznych. Duża (ok. 30%) polaryzacja liniowa promieniowania radiowego sugeruje istnienie regularnego pola magnet. o indukcji rzędu 10–9 T, rozciągającego się na odległość kilkuset parseków od galaktyki centralnej. Przypuszcza się, że gwałtowne procesy przebiegające w jądrach radiogalaktyki są źródłem strumieni relatywistycznych elektronów, które w polu magnet. wysyłają synchrotronowe promieniowanie radiowe.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia