radiator

radiator

[łac.],

rozpraszacz ciepła,

element zwiększający skuteczność (intensywność) odprowadzania do otoczenia i rozpraszania w nim ciepła wydzielanego (w wyniku przepływu prądu elektr.) podczas pracy przyrządu elektronicznego (np.: tranzystora, diody, tyrystora, układu scalonego, lampy elektronowej);

połączony mechanicznie z obudową przyrządu i wykonany z metalu dobrze przewodzącego ciepło (np. aluminium, miedzi); w celu zwiększenia emisyjności r. do ich budowy używa się najczęściej blach lub metalowych kształtowników o znacznie rozwiniętej powierzchni (użebrowanej), matowej i ciemnej; dla zapewnienia dobrej przewodności cieplnej styku r. z obudową przyrządu w miejscu styku stosuje się gładką blachę, podkładki z miękkiego metalu (dobrze przewodzącego ciepło) oraz specjalne smary; jeżeli jest konieczne elektr. odizolowanie r. od obudowy przyrządu, w miejscu styku umieszcza się przekładki izolacyjne (np. z ceramiki berylowej, miki).