prostoskrzydłe
 
Encyklopedia PWN
prostoskrzydłe, szarańczaki, Orthoptera (Saltatoria),
rząd owadów o przeobrażeniu niezupełnym, niekiedy traktowane jako nadrząd;
20 tys. gat. (szczególnie liczne w obszarach międzyzwrotnikowych), w Polsce ok. 100 gat., gł. średnich lub dużych rozmiarów; głowa duża, z parą oczu złożonych i 1–3 przyoczkami, czułki u niektórych dłuższe od ciała; 2 pary skrzydeł: pierwsza tworzy skórzaste lub pergaminowe pokrywy, druga błoniasta; u niektórych skrzydła ulegają skróceniu lub ich brak; odnóża tylne u większości skoczne; większość wydaje dźwięki (strydulacyjny aparat) i ma zdolność „słyszenia” (chordotonalny aparat, tympanalny aparat). Aparat gębowy typu gryzącego (gębowe narządy owadów), pokarm roślinny (szarańczowate), zwierzęcy (pasikonikowate) lub mieszany (świerszczowate); rozwój z przeobrażeniem niezupełnym, samice niektórych gat. składają jaja w kokonach (u większości występuje pokładełko); u prostoskrzydłych jest znana także partenogeneza; zamieszkują prawie wszystkie środowiska lądowe całej półkuli ziemskiej; do prostoskrzydłych należą m.in. szarańczowate (obejmujące szarańcze i tzw. koniki polne), pasikonikowate, świerszczowate, turkuciowate i skakunowate.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Pasikonik zielony (Tettigonia viridissima) fot. R. Szczepanowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia