prawo bartne, prawo obelne,
w dawnej Polsce przepisy określające stosunki między bartnikami a właścicielami lasów i puszcz;
prawo bartne
Encyklopedia PWN
prawo bartne regulowało m.in.: ustrój bractw bartniczych, na których czele stali starości bartni, obowiązki bartników, ich sprawy spadkowe, karne i procesowe przed sądem bartniczym; prawo zwyczajowe, w połowie XIV w. ujęte w statutach Kazimerza III Wielkiego, rozwijane od XV w., ogłaszane jeszcze w XVII w.; znane głównie z Mazowsza, Borów Tucholskich, Sandomierszczyzny i Podkarpacia.
