pramonoteizm
jedna z gł. tez teorii monoteizmu pierwotnego W. Schmidta głosząca, że najstarsza zrekonstruowana wspólna religia ludzkości miała charakter monoteistyczny (monoteizm),
[gr.],
pramonoteizm
Encyklopedia PWN
który następnie uległ degeneracji i ustąpił miejsca takim formom wierzeń i praktyk rel., jak magia, animizm, politeizm; głoszony gł. przez W. Schmidta oraz m.in. przez A. Langa; w 12-tomowym dziele Der Ursprung des Gottesidee (1912–55) Schmidt przytoczył dziesiątki przykładów wierzeń w Istotę Najwyższą u ludów niecywilizowanych, interpretowanych przez niego jako pozostałości pierwotnego monoteizmu u tych ludów, a tym samym jako ślady pierwotnego objawienia boskiego.
