praca,
fiz. skalarna wielkość będąca miarą energii przekazywanej do układu fizycznego w procesach mechanicznych, elektrycznych i in.;
praca
Encyklopedia PWN
praca L wykonywana przez siłę 
, działającą na ciało przemieszczające się od punktu A do B, jest równa 
, gdzie d
— wektorowy element drogi; jeśli siła jest wektorem stałym, a ciało porusza się ruchem prostoliniowym, to L = Fscosα, gdzie α — kąt między kierunkiem siły i drogi. Praca wykonana przy zmianie objętości ciała (np. gazu) o ΔV pod ciśnieniem p jest równa L = −pΔV. Pracę wykonaną przez prąd elektryczny określa prawo Joule’a, które w ogólnym sformułowaniu ma postać L = ∫ 
dVdt, gdzie — gęstość prądu elektrycznego, — natężenie pola elektrycznego, a całkowanie odbywa się po objętości przewodnika V i czasie t; dla prostszego przypadku, stałego prądu elektrycznego, L = UIt (U — napięcie, I — natężenie prądu elektrycznego). Jednostką pracy w układzie SI jest dżul (J).
, działającą na ciało przemieszczające się od punktu A do B, jest równa , gdzie d — wektorowy element drogi; jeśli siła jest wektorem stałym, a ciało porusza się ruchem prostoliniowym, to L = Fscosα, gdzie α — kąt między kierunkiem siły i drogi. Praca wykonana przy zmianie objętości ciała (np. gazu) o ΔV pod ciśnieniem p jest równa L = −pΔV. Pracę wykonaną przez prąd elektryczny określa prawo Joule’a, które w ogólnym sformułowaniu ma postać L = ∫ dVdt, gdzie — gęstość prądu elektrycznego, — natężenie pola elektrycznego, a całkowanie odbywa się po objętości przewodnika V i czasie t; dla prostszego przypadku, stałego prądu elektrycznego, L = UIt (U — napięcie, I — natężenie prądu elektrycznego). Jednostką pracy w układzie SI jest dżul (J). 
