powódź
 
Encyklopedia PWN
powódź,
hydrol. jedna z klęsk żywiołowych, polegająca na zalaniu terenów przez wodę; zjawisko o charakterze przyr.-gosp. przynoszące szkody człowiekowi i gospodarce oraz naruszające stan środowiska przyr.;
przyczynami p. bywają bądź obfite i długotrwałe opady deszczu (p. opadowa), bądź nagły spływ wód roztopowych (p. roztopowa); dodatkowo potęgują p. zatory lodowe i śryżowe (p. zatorowa); na małych rzekach górskich i wyżynnych oraz na potokach p. może być wywołana także krótkotrwałą silną ulewą (tzw. oberwanie chmury). Innym rodzajem są p. w ujściach rzek do morza, zwłaszcza na przyległych terenach depresyjnych, spowodowane działaniem sztormów mor. (p. sztormowa); p. może być wywołana również katastrofą zapory tworzącej zbiornik wodny. Na obszarze Polski najczęściej występują p. opadowe (gł. w górach) i p. roztopowe (gł. na nizinach); często także tworzą się zatory lodowe (np. na Wiśle pod Płockiem 1982).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia