powieść dworna

powieść dworna, romans dworny,

odmiana średniow. epiki fr., rozwijająca się od poł. XII w.;

wyszukana w formie i stylu, pisana wierszem, czerpała gł. z „materii bretońskiej” (świat legend arturiańskich, w którym nadnaturalność ściśle wiązała się z rzeczywistością), głosiła, wywodzący się z poezji trubadurów, ideał dworności (courtoisie), gloryfikowała służbę wybranej i uwielbianej damie, podejmowała wątek poszukiwania św. Graala; p.d. reprezentują m.in. utwory Chrétiena de Troyes oraz opowieści o Tristanie i Izoldzie; XIII–XIV w. liczne wersje i kompilacje prozą (także poza granicami Francji).