powiernicze terytoria,
terytoria niesamodzielne zarządzane przez państwo lub państwa pod nadzorem ONZ, na podstawie Karty Narodów Zjednoczonych oraz specjalnych umów powierniczych;
powiernicze terytoria
Encyklopedia PWN
terytoria niesamodzielne zarządzane przez państwo lub państwa pod nadzorem ONZ, na podstawie Karty Narodów Zjednoczonych oraz specjalnych umów powierniczych; system powierniczy zastąpił poprzednio istniejący system mandatowy Ligi Narodów (mandatowe terytoria); wg Karty Narodów Zjednoczonych powiernictwu podlegają: 1) terytoria mandatowe, które nie uzyskały niepodległości, 2) obszary odłączone od państw nieprzyjacielskich po II wojnie świat., 3) obszary oddane dobrowolnie pod powiernictwo (nie było takiego wypadku); z terytoriów mandatowych nie została oddana pod powiernictwo Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia (ob. Namibia) — mandat RPA, co było wielokrotnie potępiane przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjedn.; 1990 Namibia uzyskała niepodległość; początkowo było 11 terytoriów powierniczych, w związku z procesem dekolonizacji wszystkie terytoria powiernicze uzyskały niepodległość; najdłużej 1947–90 były nimi Powiernicze Wyspy Pacyfiku (zarządzane przez USA); do X 1994 terytorium powierniczym była Rep. Palau. Nadzór nad powiernictwem sprawowało Zgromadzenie Ogólne oraz Rada Powiernicza ONZ; zadaniem systemu powierniczego było popieranie rozwoju polit., gosp. i oświat. w celu utworzenia samorządu lub uzyskania niepodległości przez terytoria powiernicze
