polsko-brytyjski układ o pomocy wzajemnej
 
Encyklopedia PWN
polsko-brytyjski układ o pomocy wzajemnej,
umowa polsko-brytyjska;
podpisany 25 VIII 1939 w Londynie, był rozwinięciem deklaracji premiera Wielkiej Brytanii A.N. Chamberlaina z 31 III 1939, zapowiadającej pełną pomoc zbrojną w wypadku wyraźnego zagrożenia niepodległości Polski, oraz komunikatu polsko-brytyjskiego z 6 IV 1939 o przekształceniu jednostronnych gwarancji brytyjskich dla Polski w gwarancje wzajemne; układ przewidywał wzajemną pomoc i poparcie w wypadku agresji bądź jakiejkolwiek akcji jednego z mocarstw europejskich, zagrażających pośrednio lub bezpośrednio niezawisłości którejś ze stron; podpisany jednocześnie tajny protokół precyzował, że przez wymienione w umowie „mocarstwo europejskie” należy rozumieć Niemcy; gwarancje Wielkiej Brytanii okazały się IX 1939 nieskuteczne, gdyż ograniczyły się do wypowiedzenia Niemcom wojny 3 IX 1939. Układ stał się podstawą do formowania wojska polskiego na terenie Wielkiej Brytanii od VI 1940.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia