polistyren, PS,
polimer o budowie 
, otrzymywany w wyniku polimeryzacji styrenu;
polistyren
Encyklopedia PWN
, otrzymywany w wyniku polimeryzacji styrenu;
bezb., przezroczysta masa o b. dobrych właściwościach elektroizolacyjnych, odporna na działanie wielu czynników chem.; rozróżnia się: polistyren niskoudarowy — kruchy, mało odporny na działanie podwyższonej temp. (ok. 65°C), stosowany do wyrobu elementów radiotechn., izolatorów, folii do kondensatorów, przedmiotów gospodarstwa domowego, jako materiał izolacyjny (polistyren piankowy — styropian), oraz polistyren wysokoudarowy (modyfikowany kauczukami syntet.) o większej udarności i odporności chem. niż polistyren niskoudarowy, stosowany do wyrobu części samochodowych, lodówek, szpul włók., hełmów, rowerów.
