poliakrylany

poliakrylany,

polimery otrzymywane w wyniku polimeryzacji monomerów akrylowych lub metakrylowych;

do monomerów tych należą: kwas akrylowy i metakrylowy, ich estry z alkoholami monohydroksylowymi (jak np.: metylowy, etylowy, n-butylowy) oraz diakrylany i dimetakrylany glikoli i in. alkoholi polihydroksylowych; inne monomery akrylowe to: akrylonitryl, akryloamid i metaakryloamid oraz akrylan cynku; p. odznaczają się odpornością na starzenie atmosferyczne, nie żółkną pod wpływem światła, mają korzystne właściwości opt. i wytrzymałościowe. Szerszą grupą są polimery akrylowe, obejmujące — prócz p. — także kopolimery; właściwy dobór komonomerów zapewnia pożądane właściwości mech. — udarność i elastyczność oraz twardość i wytrzymałość na rozciąganie i zginanie. P. są wykorzystywane do produkcji włókien chem., światłowodów, klejów i — polimery błonotwórcze — lakierów, farb, jako składniki preparacji włók.; największe znaczenie mają: poli(metakrylan metylu), poliakrylonitryl.