płonica
 
Encyklopedia PWN
płonica, szkarlatyna,
ostra choroba zakaźna wywołana przez pirogenną egzotoksynę paciorkowcową A, B lub C;
występuje gł. u dzieci, szerzy się przede wszystkim drogą kropelkową; po 1–3-dniowym okresie wylęgania występują ostre bóle głowy i gardła, złe samopoczucie, gorączka i wymioty, na drugi dzień wysypka drobnoplamista, gł. na tułowiu, w pachwinach, na wewn. stronie ud; twarz staje się czerwona; w gardle objawy anginy, język przybiera kolor malinowy; gorączka opada po 3–4 dniach; jeżeli nie dochodzi do powikłań, chory zdrowieje — występuje łuszczenie skóry, na dłoniach i stopach charakterystyczne, płatowe; powikłania, zapalenie ucha środkowego, stawów, mogą wystąpić już w pierwszych dniach choroby. Dawniej często, ob. bardzo rzadko, po 2–4 tygodniach może wystąpić zapalenie węzłów chłonnych, stawów, ucha środkowego, mięśnia sercowego oraz nerek (o podłożu immunologicznym); zapobieganie w zasadzie nie istnieje; leczenie antybiotykami.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia