pijawki, Hirudinea,
gromada wyspecjalizowanych pierścienic;
pijawki
Encyklopedia PWN
ponad 500 gat., w Polsce 25 gat.; gł. słodkowodne; ciało wydłużone, na ogół spłaszczone grzbieto-brzusznie, zbud. z 34 segmentów; segmentacja zatarta wskutek wtórnego pierścieniowania powłok zewn.; brak parapodiów i szczeci (poza jednym wyjątkiem); dł. 0,5–30 cm; poruszają się za pomocą mięśni i 2 przyssawek: przedniej z otworem gębowym i tylnej, nad którą leży otwór odbytowy; obojnaki, jaja składają w kokonach; krwiopijne (wyssaną krew przechowują w uchyłkach jelita, gdzie nie krzepnie dzięki obecnej tam hirudynie), półpasożytnicze lub drapieżne; już od czasów staroż. ok. 15 gat. stosuje się w lecznictwie do upustu krwi. W Europie — gł. pijawka lekarska, Hirudo medicinalis (dł. do 15 cm), która może wessać 10–15 ml krwi; występuje w płytkich zbiornikach.
