piewikowate
 
Encyklopedia PWN
piewikowate, cykady, Cicadidae,
rodzina owadów z rzędu pluskwiaków równoskrzydłych, podrzędu skoczków;
ok. 5 tys. gat.; samce większości gat. wydają donośne dźwięki za pomocą specjalnego aparatu mieszczącego się u podstawy odwłoka (błona dźwiękowa wprawiana w drgania specjalnymi mięśniami i aparat rezonacyjny); piewiki mają też słuchowe aparaty tympanalne; w starożytności trzymane w klatkach dla „śpiewu”; rozwój z przeobrażeniem niezupełnym, u niektórych gat. do kilkunastu lat; żywią się sokami roślin; zamieszkują gł. obszary ciepłe, np. południowoeur. piewik mannik, Cicada orni, żerujący na jesionie mannowym, którego sok krzepnie w tzw. mannę; w Polsce bardzo rzadki piewik gałązkowiec, Cicadetta montana oraz, gł. w rezerwatach nad Nidą, Cicadetta adusta, o kilkunastoletnim okresie rozwoju larw.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia