paszport

paszport

[fr.],

dokument urzędowy stwierdzający tożsamość danej osoby oraz jej obywatelstwo, uprawniający do przekroczenia granicy państwa i pobytu za granicą, wydany przez uprawniony organ państwa, zgodnie z obowiązującym prawem wewn. tego państwa.

Instytucja paszportu była znana już w starożytności, jednak dopiero w XVIII w. ustalił się w Europie obowiązek posiadania paszportu w podróżach zagr.; zaniknął prawie zupełnie pod koniec XIX w. Powrót do obowiązku paszportowego nastąpił w okresie I i II wojny światowej. Obecnie państwa podejmują próby zmierzające do ujednolicenia przepisów paszportowych i ich liberalizacji, aż do zniesienia obowiązku posiadania paszportu (np. w państwach członkowskich Unii Europejskiej). W Polsce zgodnie z ustawą z 1990, każdy obywatel pol. ma prawo do otrzymania paszportu; wydaje i dokonuje w nim zmian wojewoda; rozróżnia się paszporty dyplomatyczne oraz paszporty służbowe Minist. Spraw Zagr.; 2002 wprowadzono nowy rodzaj dokumentu — paszport tymczasowy, który zastąpił paszport blankietowy; wydaje go konsul w celu umożliwienia powrotu do kraju obywatelom pol. przebywającym czasowo za granicą i nie posiadającym ważnego paszportu; dawniej w Polsce i ob. w niektórych państwach nazwa dowodu tożsamości.