parathormon
polipeptydowy hormon wydzielany przez przytarczyce;
[gr.],
paratyreoidyna, PTH,
parathormon
Encyklopedia PWN
cząsteczka parathormonu jest zbud. z 84 reszt aminokwasowych, masa cząsteczkowa 9500 Da; wraz z czynnymi metabolitami wit. D (synergistycznie) i kalcytoniną (antagonistycznie) reguluje zawartość jonów wapniowych i fosforanowych we krwi — podwyższa poziom wapnia, a obniża poziom fosforanów; powoduje wzrost stężenia wapnia w osoczu (hiperkalcemię), zwiększając wchłanianie wapnia z kości i jelit; ponadto działa na nerki, zwiększając wchłanianie zwrotne wapnia w kanalikach nerkowych i jednocześnie hamując resorpcję fosforanów (prowadzi to do mniejszej utraty wapnia z moczem, a zwiększa utratę fosforanów); nasila wytwarzanie w nerkach aktywnych metabolitów wit. D, co również prowadzi do podwyższenia stężenia wapnia we krwi; niedobór lub brak parathormonu prowadzi do spadku poziomu wapnia we krwi i objawów tężyczki (napadowe, samoistne skurcze mięśni).
