paleogen
 
Encyklopedia PWN
paleogen
[gr. palaiós ‘stary’, ‘dawny’, génos ‘ród’, ‘pochodzenie’],
wczesny podokres (jednostka geochronologiczna) trzeciorzędu, trwający od ok. 65 do ok. 24 mln lat temu;
także jednostka chronostratygraficzna obejmująca powstałe w tym czasie skały; dzieli się na 3 epoki: paleocen, eocen i oligocen; w p. w dalszym ciągu następowało fałdowanie i wypiętrzanie łańcuchów alpidów; utwory p. zawierają bogate złoża ropy naftowej, węgla brunatnego i soli kamiennej; wg podziału Międzynar. Unii Geol. 2004 starszy okres kenozoiku.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia