paleoazjatyckie ludy
 
Encyklopedia PWN
paleoazjatyckie ludy, ludy paleosyberyjskie,
grupa rdzennych ludów północnej i północno-wschodniej Azji;
zalicza się do nich Czukczów, Itelmenów, Jukagirów, Ketów, Koriaków i Niwchów, także Ajnów, Aleutów, Eskimosów; ogólna liczebność ludów paleoazjatyckich (bez Ajnów) wynosi ok. 36,3 tysiąca osób (koniec XX w.); reprezentują najstarszą populację regionu, niepowiązaną żadnym pokrewieństwem językowym poza jego granicami; ludy paleoazjatyckie są formalnie prawosławne; zachowały wiele elementów szamanizmu i animizmu; stanowią pozostałość większych kompleksów etniczych z odległej przeszłości, zasymilowanych przez dominujące obecnie na Syberii populacje i częściowo zepchniętych w niesprzyjające środowisko ekologiczne; zajmują się polowaniem na ssaki morskie, myślistwem i rybołówstwem śródlądowym lub przejętą od sąsiadów hodowlą reniferów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia