owczarek podhalański
 
Encyklopedia PWN
owczarek podhalański,
pol. rasa psów pasterskich hodowanych przez górali w rejonie Tatr;
Grupa: 1 — owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła
Pochodzenie: Polska
Wzorcowa wysokość w kłębie: wysokość psa: 65–70 cm; wysokość suki: 60–65 cm
używany do strzeżenia owiec w czasie ich wypasu; wys. 60–65 cm, sylwetka prostokątna; uszy średnio długie, trójkątne, gęsto owłosione, przylegające do policzków; szyja z obfitą kryzą; tułów długi, masywny; łapy duże; ogon obficie owłosiony; sierść na głowie i dolnej części nóg krótka, na tułowiu i szyi długa, lekko falista, jednolicie biała.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Owczarek podhalański rys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia