ombudsman
 
Encyklopedia PWN
ombudsman
[ang. < szwedz.],
samodzielny, centralny organ państwowy, zajmujący się przede wszystkim ochroną praw jednostki, powiązany bezpośrednio z parlamentem i z reguły wybierany przez parlament;
przyjmuje skargi obywateli na bezprawne lub niesprawiedliwe działania administracji (niekiedy sądów) i ustosunkowuje się do nich w celu naprawienia tych nieprawidłowości oraz przedstawia parlamentowi, a także opinii publicznej, informacje o stanie ochrony obywateli; ombudsman nie posiada władczych kompetencji; skuteczność działania wynika z jego autorytetu i związków z parlamentem; urząd ombudsmana powstał w XX w. w Szwecji i upowszechnił się (pod różnymi postaciami) w wielu państwach; oprócz ombudsmanów o charakterze uniwersalnym są powoływani ombudsmani sektorowi dla poszczególnych sektorów administracji (np. dla spraw wojsk., ochrony konsumentów, ochrony mniejszości); w Polsce 1987 powstał urząd ombudsmana uniwersalnego pod nazwą rzecznika praw obywatelskich, potem pojawili się ombudsmani sektorowi (zwł., przewidziany w Konstytucji RP z 1997 — rzecznik praw dziecka).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia