ojcostwo

ojcostwo,

pochodzenie dziecka od mężczyzny i związany z tym biologicznym faktem stosunek prawny łączący ojca i dziecko;

wg prawa polskiego obowiązuje domniemanie, że mężczyzna będący mężem matki jest ojcem dziecka urodzonego przez nią podczas trwania małżeństwa lub przed upływem 300 dni od jego ustania lub unieważnienia; domniemanie to może być obalone w wyniku sądowego zaprzeczenia ojcostwa (np. w razie wykazania niepodobieństwa, że ojcem dziecka może być mąż jego matki). Dziecko urodzone poza małżeństwem ma wobec swego ojca takie same uprawnienia i obowiązki jak dziecko pochodzące z małżeństwa; ustalenie, kto jest ojcem takiego dziecka może nastąpić w dwojaki sposób: przez oświadczenie mężczyzny złożone w określonej prawem formie (uznanie dziecka) albo przez orzeczenie sądu wydane na żądanie matki, dziecka lub prokuratora; przy sądowym ustaleniu ojcostwa obowiązuje domniemanie, że ojcem dziecka jest mężczyzna, który współżył fizycznie z matką dziecka w okresie między 300 a 180 dniem przed jego urodzeniem (okresy te wyznaczają najdłuższą i najkrótszą ciążę z medycznego punktu widzenia). Według niektórych ustawodawstw obcych pozycja prawna dziecka pozamałżeńskiego jest upośledzona w porównaniu z pozycją prawną dziecka małżeńskiego; zrównanie ich pozycji prawnej jest tam możliwe w formie tzw. legitymacji dziecka, następującej w przypadku zawarcia małżeństwa przez rodziców dziecka albo przez akt właściwego organu państwowego. Prawo polskie nie reguluje problemów związanych ze sztucznym zapłodnieniem.