obrona cywilna
 
Encyklopedia PWN
obrona cywilna (OC),
unormowana przepisami Konstytucji RP oraz ustawy z 21 XI 1967 O powszechnym obowiązku obrony RP (wielokrotnie nowelizowanej, tekst jednolity 2002);
ma na celu ochronę ludności, zakładów pracy i urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury, ratowanie i udzielanie pomocy poszkodowanym w czasie wojny oraz współdziałanie w zwalczaniu klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz usuwanie ich skutków; funkcje centralnego organu administracji w sprawach obrony cywilnej pełni Szef Obrony Cywilnej Kraju powoływany przez prezesa Rady Ministrów, na wniosek min. spraw wewn. i administracji i jemu podległy; terenowymi organami obrony cywilnej są wojewodowie, wójtowie i burmistrzowie (prezydenci) miast; zadania obrony cywilnej wykonują formacje obrony cywilnej; na obywatelach pol. w zakresie obrony cywilnej ciąży obowiązek służby w obronie cywilnej, przysposobienia obronnego młodzieży szkolnej, szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony ludności.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia