obręcz kończyny tylnej
 
Encyklopedia PWN
obręcz kończyny tylnej, obręcz miedniczna (biodrowa), pas miedniczny,
zespół elementów kostnych lub chrzęstnych, służący do umocowania kończyn tylnych (kręgowce lądowe) lub płetw brzusznych (ryby).
u gadów, ptaków i ssaków składa się z 2 symetrycznych kości miednicznych, prawej i lewej, z których każda powstała przez zespolenie kości biodrowej, łonowej i kulszowej, wszystkie 3 biorą udział w wytworzeniu panewki stawowej, z którą zestawia się głowa kości udowej; obręcz kończyny tylnej łączy się za pośrednictwem kości biodrowej z odcinkiem krzyżowym kręgosłupa, stanowi obszar przyczepu mięśni tułowia i kończyn; kości miedniczne gadów i ssaków są połączone po stronie brzusznej spojeniem łonowym lub łonowo-kulszowym; obręcz kończyny tylnej ssaków w połączeniu z kością krzyżową i ogonową (guziczą) jest zw. miednicą. U płazów ogoniastych obręcz kończyny tylnej jest w gł. mierze chrzęstna, u bezogonowych są skostniałe elementy biodrowe i kulszowe, u ryb — nieparzysta blaszka chrzęstna lub złożona z 2 chrząstek czy kostek, z którą łączą się stawowo płetwy brzuszne.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia