niwa
 
Encyklopedia PWN
niwa,
w Polsce wczesnośredniowiecznej grunt uprawny tworzący zwartą całość, należący do jednego gospodarza lub, podzielony na rozgraniczone miedzami płosy, uprawiany przez chłopów danej osady;
w okresie gospodarki trójpolowej (schyłek XIII–XVIII w.) nazwa każdego z 3 podstawowych pól (ozime, jare, ugorujące).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia