neuron

neuron

[gr. neúron ‘nerw’],

komórka nerwowa, neurocyt,

silnie wyspecjalizowana komórka pochodzenia ektodermalnego, będąca podstawową jednostką strukturalną i funkcjonalną tkanki nerwowej;

zadaniem neuronu jest odbieranie, przetwarzanie, przewodzenie i przekazywanie sygnałów elektr. (impuls ); neuron jest zbud. z ciała komórki (perykarionu) i odchodzących od niego 2 rodzajów wypustek: licznych dendrytów oraz 1 długiej wypustki zw. aksonem (neurytem); pod względem morfologicznym neurony dzieli się na neurony jednobiegunowe (występuje tylko akson), dwubiegunowe (1 akson i 1 dendryt) i wielobiegunowe (1 akson i wiele dendrytów); ze względu na pełnione funkcje neurony dzieli się na: neurony czuciowe (sensoryczne), neurony ruchowe (motoryczne) i neurony kojarzeniowe (pośredniczące, interneurony); neurony czuciowe odbierają impulsy nerwowe np. od ciałek zmysłowych skóry wrażliwych na ból, zimno lub gorąco i przekazują je do ośrodkowego układu nerwowego; neurony ruchowe (motoryczne) odbierają impulsy nerwowe z ośrodkowego układu nerwowego (wysyłane przez komórki nerwowe kojarzeniowe) i doprowadzają je do narządu wykonawczego, czyli efektora (mięsień lub gruczoł); neurony kojarzeniowe są zlokalizowane w ośrodkowym układzie nerwowym i pośredniczą w przekazywaniu impulsu nerwowego między neuronami czuciowymi i ruchowymi; organizm człowieka zawiera ok. 10¹² neuronów.

Synapsy otaczające dendryty i ciało neuronu