neminem captivabimus nisi iure victum
zasada nietykalności osobistej osiadłej szlachty;
[łac., ‘nikogo nie uwięzimy, chyba że prawnie zostanie zasądzony’],
neminem captivabimus nisi iure victum
Encyklopedia PWN
zagwarantowana przez Władysława II Jagiełłę przywilejami: brzeskim 1425, jedlnieńskim 1430 i krakowskim 1433, zabraniającymi uwięzienia i karania szlachcica osiadłego bez wyroku sądowego (chyba że został schwytany w chwili kradzieży lub publicznej zbrodni albo nie chciał złożyć odpowiedniej kaucji); ustawa o miastach z 1791 rozszerzyła ten przywilej na mieszczan posesjonatów w miastach królewskich.
