nadzieja,
filoz. jedna z cnót moralnych i teologicznych — oczekiwanie i spodziewanie się dobra;
nadzieja
Encyklopedia PWN
nadzieja otwiera horyzonty przyszłości, pozwala uwolnić się od ciężaru przeszłości i twórczo żyć w teraźniejszości; jej siła jest zależna od stopnia ufności; przeciwieństwo rozpaczy; teologia nadziei (J. Moltman) czyni z niej główny motyw chrześcijańskiej etyki i duchowości.
