nadziak,
broń obuchowo-sieczna;
nadziak
Encyklopedia PWN
stalowa głowica (młotek bojowy) osadzona na długim drzewcu, zakończonym ostrym kolcem lub grotem do kłucia; używany XV–XVII w. jako broń jazdy do rozbijania zbroi przeciwnika; w Polsce w XVII i XVIII w. używany jako laska; wskutek zakazów sejmowych kolec nadziaka zaczęto zawijać pod spód; tak zmieniony nadziak zwano obuszkiem.