1) w szerokim sensie — dziedzina zjawisk o nie zawsze ostrych granicach pojęciowych, powiązana m.in. z
etyką,
etosem oraz z faktem, że człowiek jest
osobą, a także świadomym, wolnym podmiotem i przedmiotem moralnym, który może rozpoznawać, wybierać i realizować różne możliwości (zwłaszcza wartości etyczne, takie jak dobro bądź zło etyczne), za co staje się etycznie odpowiedzialny wobec: Boga (moralność oparta na religii), wiecznych, niezmiennych idei (platonizm), „idealnego, kompetentnego obserwatora”, innych ludzi (moralność laicka), samego siebie, własnego sumienia (wobec Boga, idei i in. ludzi łącznie) itp. Moralność jest powiązana z odkrywaniem (absolutyzm) bądź samodzielnym, dowolnym tworzeniem (subiektywizm), hierarchizowaniem i realizowaniem wartości etycznych (i innych, np. prawdy, sprawiedliwości, obiektywizmu), z kierowaniem się w życiu regułami, normami (nakazami, zakazami) etyki, z etycznymi osądami motywów, sposobów postępowania, następstwami wyborów, działań lub zaniechań, z rozwiązywaniem dylematów moralnych, z etyczną relacją osoby ludzkiej wobec świata instytucji, idei, ideologii, a także z postawami wobec świata pozaludzkiego (np. zwierząt, roślin), z działaniem człowieka jako człowieka (osoby) lub jako członka określonej wspólnoty, bądź wykonawcy określonej roli, funkcji. Wyodrębnia się też np. moralność opartą na przekonaniach: religijnych (np. moralność chrześcijańska, buddyjska, muzułmańska), filozoficznych (np. moralność stoicka, cynicka, hedonistyczna, manichejska, nihilistyczna), ideologicznych (np. moralność totalitarystyczna, komunistyczna), a także moralność charakteryzującą: epokę (np. moralność starożytnej Grecji, starożytnego Rzymu, renesansu, oświecenia), określone zawody (np. moralność lekarzy, nauczycieli, polityków), sfery życia (np. moralność sfery seksualności, medycyny, polityki, biznesu, sztuki), grupy społecznej (np. moralność patrycjuszowska, niewolnicza, mieszczańska), oraz moralność związana z preferowanym punktem odniesienia ocen w społeczności (np. moralność indywidualistyczna lub kolektywistyczna); moralność może być związana ze specyficznymi przeżyciami (np. poczuciem winy, sprawiedliwości, odpowiedzialności). Niekiedy do moralności w sensie szerokim zalicza się także etykę opisową i normatywną oraz szeroko rozumianą refleksję teoretyczną i praktyczne tematy etyczne, moralne oraz etologię.