monoteletyzm
[gr. mónos ‘jedyny’, thélō ‘chcę’],
monoteletyzm
Encyklopedia PWN
pogląd teologiczny z VII w., pochodzący od Sergiusza, patriarchy Konstantynopola, że w Chrystusie są wprawdzie 2 natury (boska i ludzka), ale tylko jedna wola przejawiająca się w jednym działaniu; szerzony w VII w. przez patriarchę Konstantynopola, Sergiusza; odrzucony przez Sobór Konstantynopolitański III (680–681).
