monachijski układ
 
Encyklopedia PWN
monachijski układ, dyktat monachijski,
układ zawarty 30 IX 1938 w Monachium przez szefów rządów Niemiec (A. Hitler), Włoch (B. Mussolini), Wielkiej Brytanii (N. Chamberlain) i Francji (E. Daladier);
upoważniał Niemcy do aneksji części Czechosłowacji (głównie obszaru Sudetów) z 30% ludności i 40% potencjału przemysłowego, której rząd nie został zaproszony do udziału w rokowaniach; układ monachijski był ukoronowaniem polityki ustępstw (uspokajania — appeasement) Francji i Wielkiej Brytanii na rzecz agresywnej polityki III Rzeszy, co stworzyło jej dogodne warunki strategiczne do rozpoczęcia II wojny światowej; rząd polski wykorzystał układ monachijski do realizacji roszczeń terytorialnych wobec części Śląska Cieszyńskiego (Zaolzie). Mocarstwa koalicji antyhitlerowskiej uznały 1945 układ monachijski za nielegalny, rząd NRD uznał go za „nieważny od początku”, a rząd RFN — za narzucony „pod groźbą użycia siły” i  „nieważny”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia