moczowy pęcherz

moczowy pęcherz,

workowaty, rozciągliwy narząd ssaków, element dróg odprowadzających mocz;

jest położony w miednicy małej, za spojeniem łonowym; wyróżnia się w nim szczyt (wierzchołek), trzon i szyjkę, przechodzącą w cewkę moczową; na granicy trzonu i szyjki, po stronie grzbietowej do pęcherza moczowego uchodzą moczowody; pojemność pęcherza moczowego dorosłego człowieka waha się od 0,5 do 1,5 l, wypełnienie pęcherza 125–250 ml moczu wywołuje uczucie parcia na mocz; odpływ moczu jest regulowany przez 2 zwieracze cewki moczowej, z których zewn. jest mięśniem prążkowanym, zależnym od woli. Najczęstszą chorobą pęcherza moczowego jest jego zapalenie — ostre lub przewlekłe, wywoływane przez czynniki toksyczne zawarte w moczu, drobnoustroje, kamicę, ciała obce; objawy: gorączka, dreszcze, częste i bolesne oddawanie moczu, uczucie pieczenia (zapalenie przewlekłe może przebiegać bezobjawowo); leczenie przyczynowe, objawowe i odkażające. Z nowotworów najczęstsze są: brodawczak i rak pęcherza moczowego, a u dzieci mięsak groniasty; z wad rozwojowych — pęcherz moczowy dwukomorowy, uchyłki (wrodzone lub nabyte) oraz wynicowanie pęcherza moczowego (leczenie chirurgiczne).