miocen
 
Encyklopedia PWN
miocen
[gr.],
starszy oddział (epoka) neogenu (trzeciorzęd), trwający od ok. 24 do ok. 5 mln lat temu;
na m. przypadają fazy orogenezy alpejskiej, w czasie których ostatecznie ukształtowały się Karpaty; na Podkarpaciu powstały wówczas złoża soli kam., a na Niżu Polskim — złoża węgla brunatnego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia