lutnictwo

lutnictwo,

sztuka budowy instrumentów strunowych szyjkowych, gł. skrzypiec, altówek, wiolonczel i kontrabasów;

w XV w. termin l. dotyczył gł. budowy lutni, jednak w miarę podejmowania przez lutników budowy skrzypiec (XVI w.) utracił pierwotne znaczenie; l. w obecnym znaczeniu rozwinęło się w XVI w.; zwłaszcza we Włoszech i w Polsce, gdzie powstały wielkie ośr. lutnicze; działali w nich wybitni mistrzowie, których artyst. indywidualność zdecydowała o ustaleniu się cech charakterystycznych produkcji lutniczej w danym ośr. i w konsekwencji o powstaniu tzw. szkół lutniczych.