lot

lot,

techn. ruch statku latającego w przestrzeni;

warunkiem koniecznym lotu jest wystąpienie siły nośnej (siła aerodynamiczna) lub odśrodkowej, równoważącej albo przewyższającej siłę ciężkości (ciężar statku), a także wystąpienie siły ciągu, równoważącej lub przewyższającej siłę oporu aerodynamicznego podczas ruchu statku względem powietrza atmosferycznego. W wypadku statku powietrznego siła nośna powstaje wskutek statycznego (aerostat) lub dynamicznego (aerodyna) oddziaływania powietrza na cały statek lub jego powierzchnie nośne, albo też dzięki pracy zespołu napędowego wytwarzającego ciąg pionowy. Pod względem rodzaju sił działających na statek rozróżnia się lot ustalony (siły zrównoważone; prędkość stała) i lot nieustalony (siły nie zrównoważone; prędkość zmienna); w zależności od pochylenia toru lotu względem horyzontu rozróżnia się lot: poziomy, wznoszący i opadający (ślizgowy, nurkowy); lot ślizgowy jest to lot statku pod małym kątem do horyzontu, bez napędu lub przy zdławionej mocy silników, a lot nurkowy — po torze nachylonym stromo do horyzontu; lot poziomy na wysokości poniżej 50 m jest zwany lotem koszącym. Śmigłowce lub samoloty pionowego startu i lądowania mogą wykonywać lot wiszący (prędkość względem Ziemi równa zeru). Szybowce mogą wykonywać lot wleczony (holowany) i lot swobodny (ślizgowy i żaglowy, wyzyskujący prądy wznoszące zboczowe lub termiczne zwane kominami). Lot statku powietrznego może być wykonywany z widocznością Ziemi (zgodnie z przepisami VFR, Visual Flight Rule) lub bez widoczności (tzw. lot ślepy) na podstawie wskazań przyrządów pokładowych i urządzeń radionawigacyjnych na Ziemi (zgodnie z przepisami IFR, Instrument Flight Rule). Lotem balistycznym nazywa się lot bezwładnościowy ciała (rakiety, pocisku) po krzywej balistycznej, po nadaniu pewnej prędkości początkowej; loty statków latających poza atmosferą ziemską są zwane lotami kosmicznymi.