ładunek elektryczny
 
Encyklopedia PWN
ładunek elektryczny,
wielkość fizyczna charakteryzująca ciała podlegające działaniu pola elektromagnetycznego i będące źródłem takiego pola;
ciało może zmienić swój ładunek elektryczny tylko w wyniku dopływu cząstek naładowanych z zewnątrz lub ich odpływu z ciała (zasada zachowania ładunku elektrycznego, zachowania prawa). Ładunek elektryczny może być dodatni lub ujemny; umówiono się, że ładunkiem ujemnym są obdarzone elektrony, a więc i ciała naelektryzowane nadmiarem elektronów (np. potarty bursztyn); ładunek dodatni mają jądra atomowe i ciała z niedoborem elektronów (np. potarte szkło); w wyniku wzajemnego oddziaływania (Coulomba prawo) jednoimienne ładunki elektryczne odpychają się, różnoimienne zaś przyciągają; jednostką ładunku elektrycznego jest kulomb (C); do pomiaru ładunku elektrycznego służą elektrometry oraz galwanometry (balistyczne). Ładunki elektryczne dowolnych obiektów fizycznych (poza kwarkami i antykwarkami) są zawsze całkowitymi wielokrotnościami ładunku elementarnego e = 1,602176462(63) · 10–19 C równego ładunkowi elektrycznemu protonu; ładunki elektryczne kwarków i antykwarków, których nie obserwuje się jednak nigdy jako cząstek swobodnych, wynoszą: ±1/3 e, ±2/3 e.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia