kot domowy

kot domowy, Felis catus,

zwierzę domowe z rodziny kotowatych.

Pochodzi bezpośrednio najprawdopodobniej od żbika; na świecie żyje obecnie ponad 500 mln kotów domowych; prawdopodobnie pierwszym udomowionym przez człowieka kotem był kot nubijski (ok. 4000 p.n.e.), utrzymywany w Egipcie w celu ochrony spichlerzy i bibliotek przed gryzoniami; w starożytnym Egipcie kotom oddawano boską cześć; w Europie pierwsze koty domowe pojawiły się ok. 900 p.n.e., były przywożone przez kupców fenickich do krajów basenu Morza Śródziemnego, skąd rozprzestrzeniły się po całej Europie. Koty rasowe dzielą się na 4 kategorie: kategoria I — koty egzotyczne i perskie, kategoria II (koty półdługowłose) — birmańskie, maine coon, norweskie leśne, ragdoll, syberyjskie, turecka angora, turecki van; kategoria III (koty krótkowłose) — abisyńskie i somalijskie, bengalskie, burmilla, burmańskie, brytyjskie, egipskie mau, europejskie, japońskie bobtail, kartuskie, korat, ocicat, manx, reks kornwalijski, reks dewoński, reks germański, rosyjskie niebieskie, sokoke; IV kategoria (koty syjamskie i orientalne) — syjamskie i balijskie, orientalne i jawajskie.

Masa ciała kota domowego waha się od 2,5 kg do 12 kg (main coon), zwykle wynosi ok. 3–5 kg; wysokość w kłębie 30–50 cm; długość ciała 45–80 cm; długość ogona 30–50 cm. Kot jest zwierzęciem wielorujowym, o aktywności płciowej od stycznia do sierpnia, zależnej od długości dnia; osiąga dojrzałość płciową w wieku 7–12 miesięcy; ruja u kotek trwa 5–7 dni; ciąża trwa ok. 64 dni (60–69), przeciętna liczba kociąt w miocie 3–6; kot domowy łatwo dziczeje; jest hodowany głównie amatorsko, do łowów na myszy i szczury, niekiedy dla mięsa (Chiny, Boliwia) oraz futra (tzw. jonaty), a także jako zwierzę laboratoryjne.

Kot brytyjski

Kot domowy. Bobtail japoński

Kot balijski

Kot rasy Van

Kot abisyński

Kot birmański, odmiana czekoladowa

Kot europejski

Kot syjamski

Kot perski

Żbik (Felis silvestris)