kości

kości,

elementy szkieletu kręgowców zbudowane z tkanki kostnej;

ich zadaniem jest ochrona narządów wewn. (np. kości czaszki, kręgi, kości klatki piersiowej), nadawanie ciału określonego kształtu przez tworzenie rusztowania dla części miękkich, współdziałanie z mięśniami w aparacie ruchu. Od zewnątrz kości są pokryte okostną, na powierzchniach stawowych znajduje się chrząstka; wewnątrz kości, często w jamach szpikowych, występuje szpik kostny, a przez tzw. kanały Volkmanna dochodzą do niego z okostnej naczynia krwionośne i nerwy. Kształt kości jest zależny od ich funkcji w organizmie; wyróżnia się kości długie (np. kość ramienna, udowa, promieniowa, piszczelowa), płaskie (np. łopatka, kość biodrowa), krótkie (np. kości nadgarstka, stępu, kręgi), różnokształtne oraz, często ujmowane w osobną kategorię, kości pneumatyczne, zawierające w swoim wnętrzu puste przestrzenie. Kości tworzące szkielet łączą się ze sobą ruchomo (połączenia stawowe) lub ściśle, poprzez więzozrosty, chrząstkozrosty lub kościozrosty. Kości powstają w procesie mineralizacji zawiązków chrzęstnych lub łącznotkankowych (kostnienie). Liczba kości szkieletu wykazuje dużą zmienność, ale u dorosłych osobników poszczególnych gat. jest raczej stała, np. u człowieka wynosi 206.

Choroby kości mogą być wywoływane przez zaburzenia przemiany materii w organizmie (m.in. Pageta choroba, achondroplazja, łamliwość kości, krzywica, zrzeszotnienie kości, rozmiękanie kości), zaburzenia krążenia krwi (martwice jałowe, np. Scheuermanna choroba, Osgooda–Schlattera choroba, Blounta choroba), przebiegające w tkance kostnej procesy zapalne, ostre lub przewlekłe, wywołane najczęściej zakażeniem bakteryjnym (gruźlice kości, krwiopochodne zapalenie kości, ropne zapalenie stawu, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa); nowotwory kości mogą być łagodne (kostniak) lub złośliwe (zwykle o charakterze wtórnym); często są spotykane mech. urazy kości, gł. złamania kości.