kondensator elektryczny

kondensator elektryczny,

układ 2 przewodników (zwanych elektrodami lub okładkami kondensatora) rozdzielonych cienką warstwą dielektryka, mający zdolność gromadzenia ładunku elektrycznego;

kondensator elektryczny ładuje się przez przyłączenie do źródła prądu stałego; na jego elektrodach gromadzi się wówczas ładunek elektryczny, a w dielektryku powstaje pole elektryczne o energii W = ¹/₂CU ² (gdzie: C — pojemność, U — napięcie między elektrodami); energię tę wykorzystuje się podczas rozładowania kondensatora elektrycznego. Podstawowymi wielkościami charakterystycznymi kondensatora elektrycznego (rzeczywistego) są: pojemność elektryczna C, współczynnik strat dielektrycznej, napięcie pracy, napięcie próbne. Zależnie od konstrukcji rozróżnia się kondensatory elektryczne: o stałej pojemności, o pojemności nastawnej w sposób ciągły, dekadowe — o pojemności nastawnej w sposób skokowy. Zależnie od rodzaju dielektryka rozróżnia się kondensatory elektryczne: próżniowe, gazowe (np. powietrzne), szklane, mikowe, ceramiczne, tantalowe, styrofleksowe, papierowe, elektrolityczne i in. Kondensatory elektryczne są podstawowymi elementami w takich układach elektrycznych, jak: obwody rezonansowe przestrajane, generatory, wzmacniacze, filtry, dzielniki i in., występują w urządzeniach automatyki, komputerach i in. sprzęcie elektrycznym.