klonowanie DNA
 
Encyklopedia PWN
klonowanie DNA, klonowanie genu,
genet. zespół technik służących do trwałej izolacji i namnożenia zdefiniowanego odcinka DNA (lub repliki informacji genetycznej pochodzącej z RNA; cDNA), zawierającego zazwyczaj określony gen;
cel ten osiąga się przez połączenie (rekombinację) klonowanego DNA z inną cząsteczką DNA, wektorem genetycznym, zapewniającym powielanie się (replikację) tak powstałej cząsteczki chimerowej w organizmie-gospodarzu; gospodarzem najczęściej wykorzystywanym przy klonowaniu DNA jest bakteria Escherichia coli; istnieją też wektory umożliwiające klonowanie DNA w wielu innych bakteriach, drożdżach, komórkach owadów, roślin i ssaków. Klonowanie DNA umożliwia dowolne manipulacje sklonowanym odcinkiem in vitro i in vivo, co pozwala na pełną analizę zarówno jego struktury, jak i funkcji (w przypadku genów kodujących białka także poznanie funkcji tych białek).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia