kinematograf
aparat film. umożliwiający rejestrację i projekcję na ekranie ruchomych obrazów, skonstruowany przez braci A. i L. Lumière’ów (opatentowany 13 II 1895);
[gr.],
kinematograf
Encyklopedia PWN
dzień jego pierwszej publicznej demonstracji (Paryż 28 XII 1895) uchodzi za oficjalną datę narodzin kinematografii. Ważący 5 kg k. był zarazem kamerą i — po dostawieniu źródła światła — projektorem; umożliwiał oglądanie filmu przez dowolną liczbę widzów w tym samym czasie. Zastosowano w nim, dostosowany do fizjologii oka ludzkiego, przesuw taśmy film. (celuloidowej, o szer. 35 mm, perforowanej wzdłuż obu brzegów) — 16 klatek/s — oraz mechanizm chwytakowy, powodujący przesuwanie taśmy ruchem przerywanym, tzn. unieruchamiający każdą klatkę film. w chwili pojawienia się przed obiektywem. Rozwiązania te umożliwiały naświetlanie poprawnych technicznie kadrów jednakowego formatu w jednakowych odstępach. Podczas projekcji, gdy taśma przesuwała się — przy zasłoniętym obiektywie — o jedną klatkę, powidok kadru wyświetlonego łączył się z rzeczywistym obrazem następnego, jego powidok — z rzeczywistym obrazem kolejnego itd., co prowadziło do powstania złudzenia obrazu ruchomego. Tę samą zasadę wykorzystuje się we współcz. kamerach i projektorach filmowych. Po wprowadzeniu dźwięku uległa zwiększeniu prędkość przesuwu taśmy — do 24 klatek/s.
